Mam 22 lata i od kilku lat żyję w ciele innej dziewczyny.
Zaczęłam mieć problemy zdrowotne, w wyniku których przyjmowałam leki, od których niestety przytyłam kilkadziesiąt kilogramów przez kilka lat. Kiedyś byłam bardzo wygimnastykowana, miałam filigranową figurę, każdy się tym zachwycał. Teraz jestem uwięziona w ciele, którego nie poznaję. Mam bardzo dziewczęcą i delikatną osobowość, plus głos, który zupełnie nie pasuje do wyglądu. Staram się schudnąć, bo leków już nie biorę, jednak obawiam się, że nigdy już nie wrócę do bycia tamtą piękną dziewczyną.
Dla mnie to bardzo anonimowe i jednocześnie bolesne, ponieważ nikt nie zna tego bólu, gdy patrzysz w lustro i nie widzisz siebie, tylko jakąś maszkarę.
Po pierwsze: to osobowość jest najważniejsza, nie opakowanie, w którym się znajduje. Gdy ludzie szukają skarbu, czy obchodzi ich w jakiej jest skrzyni, czy ją niszczą, żeby dostać się do złota? Skoro w środku jest złoto to znaczy, że jest Pani piękna, nieważne w jakieś skrzyni to złoto się znajduje.
Po drugie: jak wspomniała pani Frog, na pewno się Pani uda. Może nie dziś ani jutro. Może za kilka tygodni, miesięcy. Ale na pewno się uda. Tylko jeśli będzie Pani próbować za szybko to zostanie Pani dużo nadprogramowej skóry. I wtedy będzie Pani wyglądać jak ja, czyli ręce jak Furisode... A na pewno już teraz jest Pani dużo piękniejsza niż Pani się wydaje. Ale na pewno wkrótce będzie Pani tak piękna, że nawet Pani to zauważy.
Dziękuję, że Pani żyje. Mam nadzieję, że będzie Pani zawsze zdrowa i szczęśliwa.
Przez 4 miesiące korzystałem z usług prostytutek...
Powód - jedna kobieta.
Ale może zacznę od początku.
10 lat temu poznałem Agnieszkę i jakoś coś zaiskrzyło. Mieliśmy ja 25, ona 23 lata. Pasowała mi i charakterem i bardzo atrakcyjnym wyglądem. W łóżku też było super, praktycznie uprawialiśmy każdy rodzaj seksu.
W międzyczasie dość mocno awansowałem w pracy, co bardzo podniosło moją pensję na poziom około 10k na rękę miesięcznie, lecz było okupione tygodniowymi delegacjami.
Uzgodniliśmy jednak iż los bywa przewrotny i warto tak zarobić by polepszyć standard życia.
I tak oszczędzałem i kupowałem sporo rzeczy do domu. Aga nie narzekała, wyrwała się od mamusi i praktycznie miała mieszkanie i wyżywienie za darmo. A to co zarobiła miała na własne wydatki (pracowała podrzędnym biurze za 1300 na rękę).
W każdym razie pewnego poniedziałkowego poranka szykowałem się do prawie 9-dniowego wyjazdu. I tak jak zawsze pokochaliśmy się, zjedliśmy śniadanie i pojechałem. Los jednak chciał i zapomniałem dekodera (pendrive z dostępem) do systemu firmy. Został w stacjonarnym komputerze, to musiałem zawrócić i po około 1,5h byłem w domu.
I nakryłem ją uprawiającą seks z innym. Dodatkowo widziałem, że chłopak przyniósł torbę, także chyba planował kilkudniowy pobyt.
Wywaliłem oboje. Związek zakończony.
Owszem prosiła o wybaczenie, ale próby wypłaty pieniędzy z mojego konta (wycofałem upoważnienie od razu) i przeczesanie komputera potwierdziły iż ja wypruwałem sobie flaki, a ona od 8 miesięcy dawała d... na lewo i prawo i żyła na mój koszt.
Nie załamałem się, ale postanowiłem, że też poużywam. I na wyjazdach korzystałem z płatnej miłości. Chciałem jak w filmie 100 dziewczyn i ja przespać się ze 100 kobietami.
I tak wybierałem przekrój od 18-45 lat. Biust od płaskiej jak deska do arbuzów. brunetki i blondynki, oraz trójkąty. Stać mnie było.
Obecnie jestem w stałym związku i wierny jak kiedyś.
To taka moja tajemnica.
Właśnie się dowiedziałem, że książki do angielskiego, za które zapłaciłem prawie 200 zł, nie zawierają jakiegoś tam klucza online, do TEJ SAMEJ wersji podręcznika, tylko w internecie. Klucze są dodatkowo słono płatne, a nauczycielka powiedziała, że bez wersji on-line nie ma zaliczenia. Się mi zachciało finansowej niezależności kuźwa...
Kiedy byłam mała (mniej więcej wczesne lata podstawówki), oglądałam z mamą film, w którym pewni bohaterowie byli aktorami porno - generalnie cały film nie był o tym, tylko jakiś poboczny wątek. Na tej pojedynczej feralnej scenie mama po prostu zasłoniła mi oczy. Ale albo podejrzałam o co chodzi, albo się domyśliłam, że to coś ekscytującego (dla dzieciaka wchodzącego w wiek zainteresowania seksem, kiedy znikąd informacji, internet tylko pod kontrolą rodziców, "gazetek" w domu żadnych, to było mega ciekawe i fascynujące).
Przemyciłam płytę z filmem kiedy mama zabrała mnie do znajomych, ich córka była moją koleżanką, rok młodsza ode mnie. Zamknęłyśmy się same w pokoju, włączyłam płytę - patrz, tu jest pokazane jak ludzie uprawiają seks! Prawie zmusiłam ją do oglądania, no bo przecież to oczywiste, że skoro dla mnie to ciekawe, to dla niej też.
Niedawno mi to przypomniała. I przyznała się, że zamknęła wtedy oczy, bo się wstydziła i wiedziała że nie może patrzeć. Jednak tylko ja byłam niegrzeczna.
Po dość zawiłych czasach z moim lubym w prawie 4-letnim związku (oboje już jesteśmy po trzydziestce, więc mamy pewnie dorosłe wizje i plany), on ostatecznie chciał wykazać się, że kocha i zależy mu i chce odbudować wszystko, co chcąc nie chcąc kilka razy popsuł. Dlatego kilka miesięcy temu dał mi ponownie klucz do swojego mieszkania – że to na zgodę itd., bo po ostatnim kryzysie oddałam mu go. Mieszkamy osobno, ale jeśli już spędzamy czas razem, to głównie u mnie. Bo moje mieszkanie większe, bo oboje tak wolimy, zwłaszcza że on do mnie ma klucz i przychodzi nawet bez mojej obecności i robi generalnie co chce.
A dziś, całkiem przypadkiem w rozmowie na messengerze, sam się wydał, że w czasie gdy dał mi ów klucz, jednocześnie zmienił zamek w drzwiach!
Mnie, zupełnie nieświadomej i tak dumnej, że jeszcze jest dla nas nadzieja, wręczył (niczym niemal skarb!) ten stary klucz, od starego zamka, który już nigdzie nie pasuje...
A gdy to się wydało, obraził się i bezpodstawnie oskarżył, że pewnie jeszcze go sprawdzam! Nie, że sam się sprzedał.
Kurtyna.
Sytuacja trudna i bolesna.
Podjęłam radykalną i bolesną, acz słuszną decyzję w takiej chwili. Tylko wstyd mi przed samą sobą, że wierzyłam ostatkami nadziei w ten twór zwany „związkiem”. A jeszcze bardziej wstyd wspomnieć komukolwiek, jak mój luby mnie podsumował starym kluczem i że to było powodem rozstania...
Jestem studentką, tak więc trwa teraz trzeci miesiąc moich wakacji. Przez cały ten okres wyglądałam i czułam się super. Teraz, kiedy za dwa dni mam poprawkę i w końcu spotkam się z moimi znajomymi, wśród których jest chłopak, który mi się podoba, wyskoczył mi pryszcz na ŚRODKU czoła...
Ja nie mogę, dlaczego to się nie mogło stać w czasie, kiedy prawie nie widziałam się z ludźmi?
To wydarzyło się w pierwszych latach podstawówki. Już nawet nie pamiętam, w której dokładnie klasie. Otóż bardzo polubiła mnie pewna dziewczynka. Ale ona nie chodziła ze mną do klasy, chyba była o rok młodsza. Nawet nie umiem sobie przypomnieć jej imienia, ale doskonale pamiętam, że uwielbiała moje towarzystwo, że szukała mego towarzystwa, że każdą przerwę i każdą wolną chwilę pragnęła spędzać ze mną. Ale dziwna rzecz — im bardziej lgnęła do mojej osoby, tym bardziej ja się dystansowałem od niej, jej natarczywość wręcz zaczynała mnie wkurzać. Zacząłem źle ją traktować. Bardzo źle. Naskarżyłem też na nią mojej mamie, a moja mama zwróciła jej uwagę, że: „Dziewczynka nie powinna tak się uganiać za chłopakiem, bo to nie wypada”. Do dziś pamiętam zmieszanie tamtej dziewczynki. Jej smutek. I to spojrzenie pełne bezgranicznego żalu, jakby chciała zapytać — DLACZEGO?
Nie wiem, dlaczego tak źle Cię traktowałem. Głupi byłem, i tyle. Cóż mogę więcej dodać? Na głupotę nie ma usprawiedliwienia.
Dziś mam pięćdziesiąt dwa lata i po dziś dzień pamiętam tamto jej nieme spojrzenie. Już więcej do mnie nie podeszła. A ja głupi jeszcze wyśmiewałem się z jej smutku. Do dziś mam wyrzuty sumienia.
Przepraszam. Przepraszam Cię, dziewczynko. Kimkolwiek jesteś — przepraszam Cię. Obdarzyłaś mnie pierwszym porywem serduszka, a ja... no cóż... złamałem je. Wybacz, proszę.
Mój partner wielokrotnie w ciąży powtarzał mi, że się mnie brzydzi i jestem „tłustą świnią”. Jestem miesiąc po porodzie, za tydzień kontrola, której nie może się doczekać, bo myśli, że wrócimy do zbliżeń, a mi się chce wymiotować na samą myśl.
Pierwszy poważny chłopak chciał dziecko, ja nie chciałam. Sukcesywnie przebijał gumki, o czym nie wiedziałam... Zaszłam, ale zostawiłam go w połowie ciąży, bo zaczął robić się agresywny. Od urodzenia nie ma kontaktu z dzieckiem, byłam samotną matką. Po ponad 3 latach wróciłam do randkowania, po jakimś czasie poznałam faceta, spotykaliśmy się. Po kilku miesiącach poznał moje dziecko i bardzo się polubili, wszystko szło idealnie. Gdy zaczął temat wspólnego dziecka, ustaliliśmy, że wrócimy do tego za rok. Wróciliśmy dwa miesiące później, gdy na teście pokazały się dwie kreski. Byłam na plastrach anty, ale nie mogły działać, bo były regularnie w nocy zrywane (mam mocny sen, rano były na miejscu). Jak tylko się okazało, że jestem w ciąży, to kompletnie inny człowiek, wyszły jego problemy z nałogami... Urodziłam miesiąc temu, jestem w połogu, karmię dziecko, a mój „partner” na fazie siedzi i wypisuje z innymi kobietami, myśląc, że o tym nie wiem. Wiem. Dowiedziałam się dzień przed porodem, sprawdzając jego telefon. Wypisywał do nich nawet gdy był ze mną w szpitalu po porodzie...
Jestem życiowym przegrywem i dowodem na to, że można dać się wyr...chać tak samo więcej niż raz.
Mam już bliżej do 40 niż do 30 i niedawno, po kilku latach kłótni, oddalania się od siebie itd., wyznałem żonie pochodzącej z jednego z egzotycznych krajów, że już jej nie kocham, ale możemy spróbować to ratować. Krótko mówiąc, wkurzyła się i poleciała do rodzinnego domu z biletem w jedną stronę. W międzyczasie, trochę z nudów, trochę z samotności, zacząłem poznawać „przyjaciół” z różnych stron świata w mediach społecznościowych i tak wylądowałem w relacji, o której nie mogę powiedzieć rodzinie ani nikomu ze znajomych, bo całkowicie stracą do mnie szacunek. Większość zresztą nie wie nawet, że moje małżeństwo wisi na włosku. Mianowicie poznałem napaloną 19-letnią dziewicę, która nigdy nie miała prawdziwego chłopaka ani nawet się nie całowała — muzułmankę z jednego z krajów naftowych, z tatusiem tak bogatym, że byście nie uwierzyli. Przedstawiłem jej swoją sytuację, a ona po prostu zapytała, czy mimo wszystko „chcę być jej”. I tak oto od ponad tygodnia spędzam 2/3 każdego dnia i pół nocy wymieniając z nią pikantne wiadomości, w międzyczasie tworząc związek jak w liceum, w którym codziennie kłócimy się, godzimy, płaczemy i śmiejemy, planujemy wspólną przyszłość, o ile tatuś mnie zaakceptuje, i dawno już nie czułem tak bardzo, że żyję, a końca nie widać. Żona za miesiąc jednak wraca, będzie próbowała ocalić małżeństwo, ale jeśli arabska przygoda się nie rozsypie, to serio nie ręczę za siebie... Boże, WTF, niech mnie ktoś ocuci.
Taki stary chłop, a nabierasz się na taki catfishing. W dobie wszystkich filtrów w internecie i innych tego typu sztuczek, naprawdę myślisz, że po drugiej stronie siedzi 19-letnia dziewica, córka arabskiego milionera? Już Cię poprosiła o przelew np. na bilet do Polski żebyście się poznali, bo nie może wiązać pieniędzy od tatusia, żeby się o Tobie nie dowiedział? Czy jeszcze do tego nie doszliście? XD
Po pierwsze: to osobowość jest najważniejsza, nie opakowanie, w którym się znajduje. Gdy ludzie szukają skarbu, czy obchodzi ich w jakiej jest skrzyni, czy ją niszczą, żeby dostać się do złota? Skoro w środku jest złoto to znaczy, że jest Pani piękna, nieważne w jakieś skrzyni to złoto się znajduje.
Po drugie: jak wspomniała pani Frog, na pewno się Pani uda. Może nie dziś ani jutro. Może za kilka tygodni, miesięcy. Ale na pewno się uda. Tylko jeśli będzie Pani próbować za szybko to zostanie Pani dużo nadprogramowej skóry. I wtedy będzie Pani wyglądać jak ja, czyli ręce jak Furisode... A na pewno już teraz jest Pani dużo piękniejsza niż Pani się wydaje. Ale na pewno wkrótce będzie Pani tak piękna, że nawet Pani to zauważy.
Dziękuję, że Pani żyje. Mam nadzieję, że będzie Pani zawsze zdrowa i szczęśliwa.