#FWSxj

Kiedy miałem jakieś 9-10 lat, usłyszałem gdzieś wyrażenie „walić gruchę”. Z jakiegoś powodu pomyślałem, że znaczy to po prostu „robić kupę”, ogólnie określenie to nie wydało mi się to jakieś dziwne czy niewłaściwe.

Pewnego dnia oglądałem telewizję razem z mamą, gdy nagle rozbolał mnie brzuch i poczułem, że powinienem udać się do toalety na posiedzenie. Dosyć gwałtownie wstałem z miejsca, co zwróciło uwagę mamy, zapytała, co się stało i gdzie idę, a ja na to odpowiedziałem, że mnie przydusiło, więc idę „zwalić gruchę”...

Zarówno jej mina, jak i rozmowa, która nas potem czekała, były bezcenne.
Komentarze (3)

#8gYPD

Jesteśmy w związku od 8 lat, więc w końcu musiał nastąpić dzień, w którym postanowiliśmy wprowadzić do naszego łóżka jakąś „zabawkę”. Zdecydowaliśmy się uwiecznić nasze nocne poczynania na specjalnie do tego celu zakupionej kamerze. Oboje byliśmy bardzo podekscytowani tym faktem, bo raz, że obecność tego gadżetu sprawia, że człowiek czuje się, jakby ktoś go podglądał, a dwa, że tak jakoś dziwnie będzie widzieć siebie na ekranie… No, ale decyzja zapadła! Zrobiliśmy to!

Nie żałuję. Wszystko poszło zgodnie z planem i wreszcie udało się ustalić, kto komu zabiera kołdrę w nocy! Żona przegrała zakład i teraz musi zapłacić za kamerę!
Komentarze (3)

#BklHL

Latem wyszłam na miasto z koleżanką na kawę i spotkało mnie wiele przykrych komentarzy. Ubieram się w stylu boho, tamtego dnia miałam na sobie zwykły biały podkoszulek, spodnie aladynki, sandały i dużą ilość bransoletek oraz kolczyki. Włosy uczesałam w gruby warkocz. Zupełnie normalny strój, nic wzywającego, brzuch zakryty.
Stojąc w kolejce, słyszałam rozmowę starszych pań na mój temat. Że zapewne jestem puszczalska, bo tyle biżuterii i że powinnam mieć inną bluzkę, bo pokazuję ramiona. Nic nie komentowałam, po prostu wyszłam, aczkolwiek zrobiło mi się przykro.
Na przystanku zaczepiło mnie kilku chłopaków, a właściwie wyśmiewali się, że wyglądam jak afrykańska niewolnica i że w życiu by mnie nie chcieli. Później w galerii przechodziłam obok grupki nastolatków mniej więcej 16-18 lat, zaczęli się śmiać zaraz jak na mnie spojrzeli, nazwali dzikuską i bezguściem. Postanowiłam na to nie reagować.

Ten dzień dał mi dużo do myślenia. Może nie ubieram się jak typowa nastolatka – czarne spodnie z wysokim stanem, biała markowa bluzka, jakaś bobmberka i instagramowy makijaż, ale przecież chyba nie wszyscy musimy wyglądać tak samo. Bardzo lubię swój styl, ale przez takie sytuacje coraz częściej myślę, żeby zmienić garderobę. To niesamowicie odbiera pewność siebie, ale także w jakimś stopniu wartość. Mam dopiero 17 lat i bolą mnie takie komentarze.
Komentarze (11)

#OhRME

Od początku października mieszkam w akademiku w pokoju żeńskim, moi sąsiedzi to trzech chłopaków, zdaje mi się, że z informatyki albo fizyki.
Przynajmniej raz w tygodniu zza ściany da się słyszeć odgłosy seksu. Ale wiecie, nie takie obleśne sapanie, jęczenie albo niezręczne pikantności, tylko dwie osoby czujące do siebie miłość, romantyczne rozmowy i uniesione oddechy, kiedy dochodzą.
Dziewczyny chciały to zgłosić do kierownictwa jako „uporczywe hałasy”, ale ja nie miałam serca; udało mi się je zresztą przekonać, że tam się dzieje coś pięknego.
Żadna z nas nie widziała tych sąsiadów, chociaż mamy pewne podejrzenia.

Ostatnio złapałam się na tym, że we wspólnej kuchni wsłuchuję się w głosy gotujących facetów, żeby namierzyć tego idealnego kochanka...
Tak, zazdroszczę jego dziewczynie.
Komentarze (7)

#ithse

Rok studencki się jeszcze nie zaczął, a ja już dostałem wiadomość od kumpla, z którym będę mieszkał, że wprowadza szereg nowych zasad w naszym domu. Wśród nich znalazło się między innymi to, że od października musimy tak cyrklować z jedzeniem, żeby kupa zawsze wypadała w czasie, jak jesteśmy na uczelni, dzięki czemu zaoszczędzimy miesięcznie kilka złotych na wodzie i papierze toaletowym. Wszystko wyliczył w Excelu i do wiadomości załączył pełną tabelę z wyliczeniami.
Jest niepocieszony, że nie trzymam się jego grafiku...
Komentarze (4)

#KXkxh

Będąc dzieckiem, gryzłam świeczki, żułam je, a potem wyciągałam z buzi i „gniotłam” między palcami, żeby wyrobić gładką masę. Potem lepiłam z tego wosku zwierzaczki i dawałam dzieciom w przedszkolu i rodzinie.
Niedawno mama znalazła moje „dzieła” i pochwaliła się koleżance, jakie to miała kreatywne dziecko za młodu...

Chyba lepiej, żebym jej o tym nie mówiła :)
Dodaj anonimowe wyznanie