#qzyK3
Ostatnio stało się coś strasznego – przyjaciel (chłopak?) mojej siostry przedawkował, przebywając w jej towarzystwie, we własnym wynajętym pokoju. Siostra zadzwoniła do naszego ojca, który jest lekarzem, i wezwała karetkę, ale pomoc przyjechała za późno, chłopaka nie udało się uratować. Jakkolwiek źle to zabrzmi, w jego śmierci zobaczyliśmy światło nadziei dla mojej siostry. Łudziliśmy się, że wstrząsający widok skłoni ją do refleksji, że będzie próbowała się otrząsnąć, ogarnąć. A gdzie tam. Siostra po dwóch dniach od śmierci swojego towarzysza imprezowała w najlepsze, nawet nie myśląc o niebezpieczeństwie, nie czując żałoby. Nie stawiła się na komisariat. O tym, co się u niej dzieje, dowiadywałam się z relacji z insta jej koleżanki. Bałam się, że będzie próbowała dołączyć do swojego świętej pamięci kolegi, dlatego dzwoniłam, kontrolowałam. Ale nie. Ona nawet nie jest zdolna do odczucia żałoby i smutku, do pomyślenia o życiu. Nie mam na celu, by była smutna po czyjejś śmierci, ale przeraża mnie, że wszystko spływa po niej jak po kaczce. A jedyne emocje pokazuje, gdy chce wyłudzić pieniądze od rodziców. I nie są to prawdziwe emocje. Jedynie złość jest prawdziwa, gdy spotyka się z odmową.
Jest osobą uzależnioną. W tym stanie nie oczekuj, że będzie funkcjonować i reagować wedle standardów. Jest w ciągu (alkoholowym/narkotycznym?) i jedyne co ją napędza, to substancje od których jest uzależniona. Dopóki nie będzie trzeźwa, nic do niej nie dotrze. Jeżeli jest pełnoletnia, to jej nie zmusicie do odwyku. Musi się zgodzić.
Wieloletnie spożywanie alkoholu i używek (nadużywanie) degraduje układ nerwowy. Z tego co piszesz, Twoja siostra nie jest już tą samą osobą, którą była wcześniej. Rządzą nią zupełnie inne mechanizmy, a przede wszystkim uzależnienie.
Jeśli chcesz spróbować do niej dotrzeć, to musisz się dokształcić pod kątem pracy z osobami uzależnionymi. Odwoływanie się do jej uczuć i jakiegoś poczucia przyzwoitości do rodziny nie da rezultatu.