Kompleks środkowego dziecka. Chyba nawet były robione badania tego zjawiska. Zwykle najtrudniej w rodzinie ma środkowe dziecko (albo jeśli jest więcej dzieci, to młodsze/najmłodsze ze środkowych). Obserwuję u nas jak to działa i widzę mechanizm, tyle że akurat skoro jesteśmy świadomi jak to działa, to staramy się z mężem przeciwdziałać.

Ale żeby faktycznie zatroszczyć się o to pokrzywdzone dziecko, to trzeba mieć wiedzę, że tak jest, że środkowe dzieci mają trudniej. A jeśli człowiek ma w domu małego dzidziusia, który jest tak samo słodki, jak angażujący, to może nie zwrócić uwagi, że starsze dzieci idą w odstawkę. Łatwiej wytłumaczyć starszemu „ustąp”, niż wychodzić z siebie, żeby uspokoić malucha, który nic nie rozumie i robi awanturę. I nie twierdzę, że to jest w porządku - ale zmęczeni rodzice chodzą czasem na łatwiznę. Nawet bez złej woli. A potem rodzice z jednej strony się przyzwyczajają, że starsze sobie radzi samo, a z drugiej są tak skupieni na swoich uczuciach, że nie zauważają, że nie każdy zachwyca się ich dzieckiem tak samo, jak oni.

Tobie proponuję, żebyś się umówiła z mamą albo tatą osobno na spotkanie. Powiedz im, że potrzebujesz ich wyłącznej uwagi. Niech to będzie nawet półgodzinna kawka w kawiarni za rogiem, ale poza domem, bez telefonu i bez Ali. Skoro przyjeżdżasz w odwiedziny tylko na jakiś czas, to powinni znaleźć dla Ciebie chociaż krótka chwilę.

Oj dziecko, to normalne, że jak w rodzinie pojawia się mały bombelek to cala uwaga skupia się głównie na nim. Ja też byłem zazdrosny o mojego młodszego brata, kiedy sam przestałem być najmłodszy ale na szczęście mama mi tłumaczyła jak głupkowi że wszyscy są tak samo ważni a on jest po prostu mały i wymaga więcej uwagi i poświęceń. I szybko mi przeszło na szczęście. Życzę Ci żebyś i Ty szybko zrozumiała istotne rzeczy i cieszyła się czasem spędzanym wspólnie z rodziną, że razem jesteście siłą i że każdy z was jest niepowtarzalnym i tak samo potrzebnym trybikiem tej całości.