#HqXjq
I tu moja ulubiona część w tych krótkich kontaktach - dokładnie przeglądam profil chętnego nabywcy, cieszę się ze szczęśliwych momentów, które udostępnia, patrzę czym się interesuje i wtedy ozdabiam koperty według preferencji i dołączam ciekawy drobiazg nie informując o tym uprzednio. A po zdobyciu danych do wysyłki, sprawdzam miejscowość, w której ktoś mieszka. Niektóre okazały się być tak pięknymi, że postanowiłam je zwiedzić.
Najtrudniej jest, gdy ktoś ma prywatny profil i nie mogę na jego podstawie nic wywnioskować. Wtedy nie wiem co dołączyć, więc udaję, że muszę opóźnić wysyłkę i w ramach rekompensaty proponuję dodać coś, co wybierze dana osoba. Zazwyczaj jest to czekolada.
Najlepsze w tym wszystkim jest to, że nie muszę zgłębiać się w tych relacjach. Ja zaspokajam swe wrażenia estetyczne i dostaję pieniądze, a klient cieszy się z kupna przedmiotu i dodatku, który "jakimś cudem" trafia w jego gusta.
To jedyne momenty, w których ludzi toleruję, bo mnie doceniają. Poza nimi unikam ludzkości jak ognia.
Chciałabym kupić coś od takiej osoby. Autentycznie poczułabym się wspaniale, mimo że takie stalkowanie jest lekko niepokojące.
Naprawdę tylko lekko?
Jest niepokojące, ale dopóki autorka nie wystaje pod czyimiś oknami czy śledzi daną osobę, jest to... nieszkodliwy stalking. W końcu nie czerpie z tego żadnych korzyści, a jedynie pozyskuje informacje, które wykorzystuje dla dobrych celów.
Prawda jest taka, że to ludzie udostępniają swoje życie i zainteresowania publicznie, więc każdy tak naprawdę może ich stalkować. Od nas zależy na ile pozwalamy innym wejść z butami w nasze życie. Moim zdaniem autorka nie robi nic złego
Kochani, pojęcie stalkingu polega na czymś troszeczkę innym niż to co robi autorka... Stalking jest wtedy, gdy ktoś narzuca się, obserwuje daną osobę. Stalking jest wtedy, gdy ofiara odczuwa to, czuje się zagrożona, osaczona lub zastraszana. To co robi autorka nie jest stalkingiem, każdy może przeglądać profil kogo tylko chce, bo profile na mediach społecznościowych zwykle są jawne a więc te osoby godzą się na to, by oglądać ich posty, bądź udostępniać. Nie nadużywajmy pojecia stalkowania, bo zauważyłam, że coraz częściej jest ono używane w złym kontekście. ;)
Każdy obserwuje innych i jest to normalne. Gdyby tak nie było to nikt nie miałby instagrama, bo właśnie o to chodzi, żeby udostępniać to, co się chce żeby właśnie inni mogli to zobaczyć.
Jakie stalkowanie? Sama zamieszczasz to publicznie, czyli każdy ma do tego dostęp. Nie chcesz być stalkowana - ukryj profil lub jeszcze lepiej nie zamieszczaj takich treści. Proste.
Przeglądanie profilu osoby, która z własnej woli i z pełną świadomością o publicznej dostępności profilu udostępnia tam treści o dowolnym charakterze jest niepokojące xD
Mogę coś zakupić:)? Mieszkam w pięknej miejscowości, na pewno warto ją zwiedzić.
I cyk okazuje się że PaniMgr jest z sosnowca i kiedy autor wyzwania tam pojedzie to już nigdy nie wróci , bo wszyscy wiemy że droga do Sosnowca, to droga w jedną stronę.
Też mi przyszło to do głowy ale wysyłka nad bodeńskie mogła by mnie przerosnąć :)
@PaniMgr dziękuję za zainteresowanie, ale tego wyznania nie pisałam w celu rozreklamowania swoich produktów.
Ja mieszkam we wsi w której nie ma nic oprócz hoteliku koleżanki mojej mamy
@Przytulmnie takie zwykłe wsie też mają swój klimat.Dla mnie samo bycie w takiej zacisznej miejscowości już sprawia wrażenie :).Mieszkając w jednej wsi wiadomo że nie będzie ci w niej nic sprawiać emocji, ale daje ci słowo że wyruszysz do jakieś nowej i czujesz się jak odkrywca.
Rzecznykomandos dzk zawsze jak mi się nudzi w spboty i nie mam pojęcia co robić z czasem to jadę przez kilka pobliskich wsi. Zimą wystarczają mi długie spacery z nadzieją że kiedyś opuszczę to miejsce :-)
Chyba zrobię u ciebie jakieś zakupy.
Brzmi, jakbyś miała problem z tym, czy ludzie Cię akceptują czy nie. Dlatego tak się spinasz, żeby przesyłka była idealna
A może autorka po prostu ma w otoczeniu ludzi zadufanych w sobie, którzy niczego nie doceniają? Nie musi to mieć związku z akceptacją.
Brzmi jak anonimorosły psycholog 🙄
@DwaNastroje jest na odwrót. Kiedyś bardzo raniłam ludzi. Nieświadomie. Gdy przez moje czyny straciłam kilka lat temu ukochaną osobę, postanowiłam się odizolować - by nikogo nie ranić. W końcu wyszło mi na dobre. Zaczęłam być bardziej uważna, ale i nauczyłam się żyć sama. Może przez moją obecną sprzedaż próbuję udowodnić, że potrafię być dobra. Ale to wciąż tylko dla nieznajomych, przy bliższym kontakcie nie skończyłoby się to dobrze. Taka moja Dharma.
hmmm wiec jak zarabiasz na zycie? bo taka sprzedaza bibelotow to ciezko jednak
Prowadzę kwiaciarnię.
Nie chcę naruszać twojej strefy komfortu, ale bardzo chciałabym poznać takiego człowieka jak ty. Brzmisz jak bardzo zraniona, ale kochana osoba
Ech... kochana tylko dla nieznajomych, a ostatnio coraz częściej wobec siebie.
Ludzkość brzmi prawie jak dzikość, niech nie zmylą was pozory, ale przypadek to to nie jest.
Też nie lubię ludzi... nie wiem czemu tak jest
Też jestem za kupnem czegoś u Ciebie. Jestem ciekawa paczki od Ciebie😉
A ja mam odwrotnie niestety
Stalkujesz potencjalnych klientów żeby do przesyłki dołączyć im coś, czego najbardziej nienawidzą albo coś, co widują w najgorszych koszmarach a ich zdenerwowanie i przerażenie uwielbiasz najbardziej?
Nie to miałam na mysli
Ja nie stronię od ludzi tak jak autorka tylko oni stronią ode mnie