Mam 16 lat i chodzę do liceum. W mojej klasie wszyscy uważają mnie za fajną osobę, która pogada i pomoże. W domu mam ojca alkoholika, który raz jest super fajnym tatą, a za chwile śmierdzącym tą trucizną ojcem. Moja matka zajmuje się mną i dwa lata młodszym bratem. Pracuje i ogarnia dom. Może to symbol miłości, że nas nie porzuciła, ale ja czuję, jakby mnie nie chciała. Nie mam do kogo się zwrócić z problemem, bo wiem, że nikt mnie nie rozumie. Zaczęłam się martwić swoją wagą, mimo że jest w normie. Od dwóch tygodni jem mniej, a od paru dni zwracam posiłki. Załamuję się w środku. Mam ataki paniki, gdy tylko przechodzę koło żuli. Boję się spać, bo mam paraliże senne. Czuję, że nie jestem dla nikogo ważna i mają mnie gdzieś.
Dodaj anonimowe wyznanie
" 116 111 - telefon zaufania dla dzieci i młodzieży uzupełnia istotną lukę w systemie pomocy dzieciom w Polsce. Możliwość anonimowej pomocy w trudnych sytuacjach życiowych ważna jest zawsze, a szczególnie teraz, kiedy pomoc psychologiczna i psychiatryczna dla dzieci w Polsce jest w dramatycznym kryzysie. "
Trzymaj się. Twój problem jest bardzo poważny.
Nie przejmuj się innymi. Zacznij od bycia ważną dla samej siebie.