Uczysz się tego ręcznie, żeby lepiej zrozumieć jak to wszystko działa. Lepiej zrozumiesz w ten sposób przestrzeń, perspektywę. To trochę jak z rysowaniem czegoś na żywo a ze zdjęcia. Jak masz ustawioną martwą naturę, sama decydujesz, jaki kadr obrać, jak wykonać kompozycję, musisz radzić sobie ze zmiennym światłem. Na zdjęciu kompozycja jest gotowa, bo zdjęcie samo w sobie jest osobnym dziełem. No i rysowanie ręczne wyrabia lepiej kreskę, która jest również potrzebna do architektury.
Choć jestem zdania, że rysowanie ręczne powinno trwać co najwyżej semestr, bo faktycznie obecnie pracuje się w programach. Jednak nie demonizuj całkowicie rysowania ręcznego, bo również jest na swój sposób potrzebne.
No i poza tym twierdzę, że historia to fejk. Nie uwierzę, że coś stylizowane na akwarelę w Photoshopie dało radę oszukać wykładowców z wykształceniem artystycznym. W digitalu da się zrobić naprawdę wiele pięknych rzeczy, ale program nie odda 1:1 rozlewania się wody w technice akwarelowej na tyle, żeby pomylić to z pracą ręczną. Są programy, które bardziej naładują farby "w naturze", ale nie jest to Photoshop i i tak nadal widać różnicę. Gdybyś pokazała to znajomym i by uwierzyli - ok, ale nie komuś, kto po prostu pracował z tymi farbami jakiś czas i wie, jak działają.

Jprdl te cholerne plansze... u mnie ( inny kierunek artystyczny) było to samo. Co semestr drukowanie tego gówna, czasem po kilka sztuk na jedne zajęcia, czasem na utwardzanej piance, bo czemu kurwa nie. Kasa jaka szła na to była dla mnie na tamte czasy absurdalna, ale nikigo to specjalnie nie obchodziło. Co działo się później z tymi planszami? Zostawały pierdolnięte w ką...znaczy "szły do archiwum". W praktyce oznaczało to, że leżały właśnie pierdolnięte w kąt gdzie niszczyły się i do niczego nikomu nie służyły. Do dziś mnie dupa boli, jak bardzo nie szanowano mojego hajsu i czasu.