#nXG6b

Pracowałam w restauracji jako szef kuchni, ciągle brakowało rąk do pracy. Szef co tydzień dawał ogłoszenia w sprawie naboru pomocy kuchennych. Pojawiały się nowe osoby, ale nie dawały rady. Testowanie było pracochłonne i wkurzające.
Pewnego dnia nowa pani miała obrać ziemniaki na 140 osób. To nie jest dużo, w czasie 10 godzin można by zrobić jeszcze wiele innych rzeczy, ale nowa pani siedziała sobie i powoli skrobała te ziemniaki. Szef ciągle patrzył na zegarek, ale nic nie mówił. Już na koniec dniówki pani pyta „A kiedy ja szefie mam przyjść do pracy?”. Szef powiedział: „Wiesz, ty się dziś zmęczyłaś, parę dni musisz odpocząć”... A nowa pani na to: „No tak, NAWET KOŃ MUSI ODPOCZĄĆ!”.
Szef zaniemówił, na długo...
Szwedacz Odpowiedz

Myślę że ironia nie była potrzebna. Jak się zastanowię to mam gorsze tempo obierania ziemniaków niż Pani. Myślę że jakoś mi wychodzi 30 minut na dwoje dorosłych i dwójkę dzieci, co daje jakieś 6 porcji na godzinę :P Fakt, Pani nie miała predyspozycji do tej pracy, ale można jej kulturalnie podziękować za współpracę.

NieChceLoginu

Ja to się zastanawiam jak w życiu musi się nic nie dziać, żeby uznać taką historię za wartą opisania.

Caldas Odpowiedz

Praca jako pomoc kuchenna jest bardzo niewdzięczna - ciężka praca fizyczna, za raczej niezbyt dużą kasę. Nic dziwnego, że chętnych do tej roboty zbyt wielu nie ma, a jak ktoś się zdecyduje, to rezygnuje jak tylko znajdzie coś lepszego.

Dragomir Odpowiedz

A koń z Valony zaczął klaskać.

Dodaj anonimowe wyznanie