Fajna ta twoja bańka, że takie osoby się wypowiadają tylko jak ich zapytać. Prawdziwe życie tak najczęściej nie wygląda. Jestem pewna, że autorka nie pytała, a opinię jednak mimo to dostała.

Istnieje coś takiego, jak komunikacja w rodzinie :) Czymś naturalnym jest dzielenie się informacjami, planami itp. z rodzicami czy rodzeństwem i nie ma to nic wspólnego z byciem lub niebyciem dorosłym. Jedyny problem jest taki, że najwyraźniej rodzicielka jest nieco toksyczna. Nie zmienia to faktu, że taka osoba nie musiała na tyle zepsuć komuś życia, żeby ten ktoś zaprzestał komunikacji i dzielenia się pewnymi rzeczami. Zycie nie jest czarno-białe. Sytuacja tylko zweryfikowała, że jednak nie warto.

solliinka dokładnie - ja też wiele rzeczy konsultuje albo opowiadam mamie i teściowej, wysłucham ich opinii, a na koniec zrobię po swojemu. Nikt się nie obraża, nie poprawia mi na siłę życia, bo oni sami też od nas dostają opinie na różne tematy, a finalnie robią po swojemu. To się nazywa szacunek.

No właśnie w zdrowej, normalnej rodzinie jest tak, że rozmawia się z rodzicami na temat takich spraw jak ślub, wesele czy mieszkanie. Ani nie robimy wszystkiego w sekrecie, po kryjomu, ani nie pozwalamy im decydować o wszystkim i wchodzić sobie na głowę. Pytamy o opinię, poradę i sami podejmujemy decyzję, biorąc ją pod uwagę lub nie. Dokładnie tak, jak chciałaby tego autorka wyznania.

Heh, o tym samym pomyślałam ;)