To jest strasznie przykre. Miałam we wczesnej podstawówce trochę podobną sytuację i to też z Calineczką. Wybieraliśmy wspólnie scenariusz z nauczycielką w taki sposób, że czytaliśmy je z podziałem na rolę, m. in. Calineczkę. W tych próbach zawsze dostawałam główną rolę. Wydaje mi się, że dlatego, że najlepiej recytowałam, umiałam dobrze czytać i ogólnie ogarniałam. I kiedy przyszło do przydzielania ról, to rolę Calineczki dostała córka nauczycielki z tej szkoły, uważana przez nauczycieli za najładniejsza, zawsze rozpływały się nad jej włosami, oczami itp. Wtedy zapytałam wprost, dlaczego tak jest. Nauczycielka powiedziała, że spokojnie mi też coś znajdziemy fajnego. „Coś fajnego” to były dwie inne duże role, ale absolutnie nieatrakcyjne dla małej dziewczynki. Byłam też ciągle proszona o zapamiętywanie ról innych dzieci i podpowiadanie im w trakcie przedstawienia. Czułam się wykorzystana :/ bo musiałam najwięcej zapamiętać, przygotować aż dwa stroje, pomóc „uciągnąć” przedstawienie. Ale nie dostałam nigdy głównej roli, bo nauczycielki i rodzice chciały się porozpływać nad urodą i słodyczą innego dziecka. 🥲 oczywiście miałam przez to straszne kompleksy. A teraz po latach jak patrzę na zdjęcia to wcale nie byłam jakoś brzydsza. Po prostu biedniej ubrana, bez kolorowych wstążeczek, idealnych, różowych sukieneczek itp.