Kochana, nie masz pojęcia, ile dziewczynek ukrywa zakrwawiony papier, podpaski, majtki. Upychając je po szafkach, wynosząc po kryjomu z domu... Ze strachu przed agresją, poniżeniem, żeby uniknąć obleśnych uwag czy żartów rodziny. Nawet wtedy, gdy rodzina wie, że dziecko już krwawi.

A teraz wyobraź sobie, że są takie rodziny, gdzie pierwsza miesiączka jest uhonorowana. Gdzie dziewczynka czuje się bezpieczna i swobodnie informuje rodziców, że zaczęła krwawienie. Gdzie mama piecze z tej okazji ciasto a wzruszony tata wręcza córce piękny bukiet kwiatów (tak właśnie pierwszą miesiączkę powitała moja koleżanka). Potem mama zabiera córkę na zakupy, razem wybierają podpaski, mama spokojnie i rzeczowo tłumaczy co i jak.
W takim domu dziecko nie upycha zakrwawionego papieru po szafach, w łóżku, za meblami, bo mama specjalnie ustawia niewielki śmietniczek w łazience, by dziewczynka bez skrępowania wyrzucała zużyte artykuły higieniczne.

Ty tyle szczęścia nie miałaś, podzieliłaś za to los bardzo, bardzo wielu innych dziewczynek, dla których okres to czas hańby, bólu i strachu. Ale w Twojej mocy jest to teraz zmienić.
Najprościej zrobisz to, wyobrażając sobie tę małą, przestraszoną, zawstydzoną dziewczynkę palącą papier i majtki w piecu. I ją przytulając. Możesz z nią rozmawiać, tłumaczyć jej, że jest niewinna, czysta, że ją rozumiesz i szanujesz WSZYSTKIE jej emocje. Że ją kochasz i akceptujesz całkowicie. Możesz jej wyjaśnić, że krwawienie jest przejawem ZDROWIA, że wszystko z nią w porządku, że ma prawo czuć się godna, spokojna i bezpieczna podczas miesiączki.

Gdy zrobisz to kilkanaście razy, gdy naprawdę się w to wczujesz i szczerze małą siebie ukochasz, Twoje wewnętrzne dziecko poczuje się bezpieczne, niewinne i odprężone. Ty zaś przestaniesz się czerwienić podczas rozmów o okresie. A jeśli masz silne bóle okresowe albo bardzo obfite miesiączki, istnieje spora szansa, że te symptomy znacząco zmaleją.

To jest kwestia domu, w którym się wychowywałaś, że czułaś że nie możesz o okresie pierwszym porozmawiać, bo by Cię czekała jakaś kara jakbyś coś złego zrobiła. Twoi rodzice realnie zaniedbywali Wasze potrzeby emocjonalne: bezpieczeństwa, akceptacji, opieki. To są poważne tematy i poważne krzywdy. Nie czuj się winna temu tematowi z okresem. To Twoi rodzice powinni zauważyć, że masz krew na ubraniach, że coś się dzieje w pokoju i po prostu wesprzeć Cię i Ci pomóc. Ale zobacz sama: nie zrobili tego, wybrali żeby "nie wiedzieć" i specjalnie tak piszę, bo trudno nie zauważyć jak nagle śmierdzi dziecku w pokoju albo udawać, że się nie widzi jak dziecko chodzi w zakrwawionych ubraniach.

Z tego co piszesz Twoi rodzice nie byli w stanie udźwignąć emocjonalnej odpowiedzialności za dziecko. Dali Wam jedzenie, schronienie, ubranie i tyle. Przypuszczam, że chcieli dobrze, ale nie mieli narzędzi, żeby Cie wspierać w trudnych sytuacjach. Jesteś już dorosła. Czas zostawić za sobą przeszłość i iść do przodu na własnych zasadach. Powodzenia!